مشکل از دست دادن خط کواکسیال

آ. هرچه فرکانس سیگنال بیشتر باشد اثر پوستی آن قوی تر است، در انتقال سطح فلز متمرکزتر می شود، سطح مقطع انتقال آن کوچکتر است، بنابراین امپدانس آن بزرگتر است، تلفات بزرگتر است، به منظور کاهش تلفات، خط RF با استفاده از فلزات گرانبها (رسانایی بالا، فرآیند ساخت دقیق و غیره).

b. خط هم محور از دست دادن به اتلاف دی الکتریک و از دست دادن هادی فلزی تقسیم می شود، که عمدتاً از دست دادن دی الکتریک است، به طور کلی نیاز به گذردهی نسبی کم دارد، ضریب زاویه تلفات دی الکتریک کوچک است، به طوری که میرایی کوچک است. محیط برای اطمینان از امپدانس یکنواخت به ساختاری ثابت نیاز دارد، هرچه فرکانس بالاتر باشد، حفظ امپدانس پیوسته یکنواخت دشوارتر است، تلفات بازتاب نیز بزرگتر خواهد بود.

1. تلفات دی الکتریک: وقتی فرکانس بسیار زیاد است، به دلیل پراکندگی محیط، ثابت دی الکتریک تابعی از فرکانس است. علت اصلی یا ذرات باردار با میدان الکتریکی متناوب تغییرات متفاوتی دارند. ضریب دی الکتریک با تغییر فرکانس باید حداکثر مقدار را داشته باشد، اما از آنجایی که عایق خط کواکسیال یک ماده بسیار غیر قطبی است، از پراکندگی ضریب دی الکتریک فرکانس پایین تا فرکانس بالا بسیار ضعیف است.

2. از دست دادن هادی: از دست دادن هادی در واقع می تواند به دو بخش تقسیم شود: اتلاف گرما و نشت الکترومغناطیسی به دلیل محافظت ناقص، نرخ محافظت یکسان برای فرکانس های مختلف امواج الکترومغناطیسی اثر محافظ یکسان نیست، اثر محافظ فرکانس بالا به خوبی فرکانس پایین نیست. (البته این قسمت اصلی ضرر نیست).

ج. عمق پوست δ = 1/πfuσ; سطح مقطع جریان ارسالی s = π[(r+δ)²-r²]. مقاومت انتقال R = 1/σs.

نتیجه‌گیری: ----- هرچه سیم ضخیم‌تر باشد، سطح مقطع بزرگ‌تر، مقاومت انتقال کمتر می‌شود.

----- رسانایی بیشتر، هرچه عمق پوسته شدن کمتر باشد، سطح مقطع کوچکتر است و مقاومت انتقال را افزایش می دهد. هرچه رسانایی بیشتر باشد، مقاومت انتقال را کاهش می دهد. از هر دو نظر، دومی غالب است، بنابراین هر چه رسانایی بیشتر باشد، مقاومت کمتر است. هرچه

نازک تر و طولانی تر باشد، تلفات بیشتر است، و هر چه فرکانس سیگنال بیشتر باشد، تلفات بیشتر می شود.

کابل کواکسیالcoaxial cable, the greater the loss, and the higher the signal frequency, the greater the loss.